برخلاف سال گذشته که مدل 700D با تفاوتی ناچیز نسبت به 650D معرفی شد، کانن امسال نه یک دوربین، بلکه یک جفت دوربین دوقلو با نام‌های 750D و 760D تولید کرده است. این‌ها دوقلوهایی هستند با تفاوت‌های بنیادین نسبت به مدل پیشین و با تفاوت اندک نسبت به یکدیگر. این دو دوربین مجهز به سنسور تصویر 24 مگاپیکسلی هیبریدی نسخه‌ی 3، سنسور نورسنج پیشرفته‌ی 7560 پیکسلی، سیستم فوکوس خودکار 19 نقطه‌ای، Wi-Fi، NFC و البته باتری جدیدی به نام LP-E17 هستند.

تنها سری از دوربین‌های DSLR که کانن همچنان اصرار به معرفی سالانه‌ی مدل جدید آن‌ها دارد، همین سری سطح مبتدی است. همان مدل‌هایی که با نام Rebel نیز می‌شناسیم. دوربین‌های 750D و 760D مدل‌های بعدی 700D هستند و در بازار آمریکا با نام T6i و T6s شناخته می‌شوند. این سومین بار است که کانن به یک‌باره دو مدل خواهر DSLR را با یکدیگر معرفی می‌کند. این‌ها دوربین‌هایی مجهز به سنسور تصویر 24 مگاپیکسلی APS-C از نوع Hybrid CMOS AF III هستند. این سنسور تصویر مثل سنسور 700D توانایی ارایه‌ی فوکوس خودکار مداوم در مود Live view و فیلم‌برداری را دارد. با این حال اکنون با نسخه‌ی سوم آن روبرو هستیم. طبق ادعای کانن، نسخه‌ی سوم سنسور هیبریدی، به همان خوبی سیستم Dual Pixel AF که بر روی مدل 70D استفاده شده بود عمل می‌کند. به هر صورت فوکوس خودکار سریع، دقیق و مداوم در هنگام فیلم‌برداری، آرزوی دیرینه‌ی دارندگان دوربین‌های DSLR بوده است. همان چیزی که نخستین بار و به صورت دست و پا شکسته در دوربین‌های EOS M، 650D و 700D معرفی شد و در 70D به عملکردی عالی رسید. بنابراین 750D و 760D دوربین‌هایی بسیار عالی برای فیلم‌برداری هستند. به‌خصوص اینکه لنزهای STM نیز اکنون جای خود را کاملا در بازار باز کرده‌اند.
نیکون دست کم در دوربین‌های DSLR خود تا به‌حال وارد بازی فوکوس خودکار وابسته به سنسور تصویر نشده است. فقط در دوربین‌های سری 1 که از رده‌ی بی آینه با لنز قابل تعویض هستند می‌توان نوعی سیستم فوکوس خودکار، شبیه به آن چه در 70D استفاده شده است را دید. به نظر نمی‌رسد که نیکون به طور کلی سیاستی در این قبال نداشته باشد؛ شاید در مدل‌های آینده‌ی DSLR نیکون بتوان این ویژگی را مشاهده کرد.
 

علاوه بر فوکوس خودکار پیشرفته‌ی وابسته به سنسور تصویر، سیستم فوکوس خودکار مرسوم تشخیص فاز (Phase Detection) این دوربین‌ها نیز دچار تغییر و تحول شده است. پس از سال‌ها استفاده از سیستم فوکوس خودکار 9 نقطه‌ای، کانن بالاخره تصمیم گرفت بیش‌تر به فکر عکاسان سری Rebel باشد و اکنون از سیستم فوکوس خودکار 19 نقطه‌ای بر روی آن‌ها بهره برده است. دقیقا همان سیستمی که در دوربین 70D نیز استفاده شده است. نقاط بیش‌تر فوکوس خودکار باعث می‌شوند که بتوانید راحت‌تر بر روی سوژه‌هایی که در گوشه و کنار کادر دوربین شما قرار دارند، فوکوس کنید. جالب این جاست که نیکون بیش از یک سال است که از سیستم فوکوس خودکار 39 نقطه‌ای بر روی DSLR های سطح مبتدی خود بهره می‌برد. البته این 39 نقطه لزوما خیلی کارآمد نیستند.
سنسور نورسنج استفاده شده در این دو دوربین، نسخه‌ای بسیار تضعیف شده از چیزی است که بر روی دوربین 7D Mark II استفاده شده است. سیستمی به نام 7560 Pixel RGB + IR Metering. این سیستم کاملا کارآمدتر از سیستم 63 منطقه‌ای iFCL که در دوربین‌های 700D و 70D استفاده شده، عمل می‌کند.
 

کانن از سال 2010 و دوربین 550D، بر روی دوربین‌های سری سطح مبتدی (به‌جز 1100D و 1200D) خود از باتری‌های LP-E8 استفاده کرده است. اکنون همزمان با معرفی 750D و 760D این شرکت باتری LP-E17 را نیز معرفی کرده است. باتری LP-E17 در کمال تعجب ظرفیت کم‌تری نسبت به LP-E8 دارد که دقیقا نمی‌دانیم چرا کانن این کار را کرده است. با این حال طبق استاندارد CIPA، ظرفیت عکاسی این دو دوربین نسبت به 700D یکسان است و همچنان به 440 عکس می‌رسد. شاید DiGiC 6 پردازنده‌ی کم مصرف‌تری است، با این حال ما باتری پرظرفیت‌تر را بیش‌تر ترجیح می‌دهیم. در ضمن اگر بخواهیم به یک نقطه‌ی ضعف بزرگ در 750D و 760D در مقایسه با نیکون D5500 ‌اشاره کنیم، دقیقا همین شارژدهی باتری است. طبق استاندارد CIPA، باتری EN-EL14 متعلق به دوربین D5500 در هر بار شارژ کامل می‌تواند  تا ثبت 820 عکس را پشتیبانی کند. این میزان شارژدهی اختلاف بسیار زیادی با مدل‌های کانن دارد.

مدل 6D برای اولین بار در بین دوربین‌های DSLR کانن، به Wi-Fi و GPS مجهز شده بود. پس از آن این امکانات برای مدل 70D  هم درنظر گرفته شد. اکنون نوبت به 750D و 760D رسیده است. این دوربین هم به Wi-Fi مجهز شده‌اند و به‌جای GPS نیز NFC دارند. نمی‌دانیم کار درستی بوده که کانن به جای GPS از چیپ NFC استفاده کرده یا خیر؛ با این حال نیکون نیز هرچند که در مدل D5300 از Wi-Fi و GPS استفاده کرده بود، در D5500، چیپ GPS را حذف کرد. شاید به دلیل باتری‌های کم ظرفیتی که این دوربین‌ها دارند از نصب GPS ‌صرف‌نظر شده است. به هر صورت به‌وسیله‌ی Wi-Fi می‌توانید دوربین را با اپلیکیشن گوشی هوشمند، تبلت یا لپ‌تاپ کنترل کنید و به انتقال تصاویر بپردازید. اگر گوشی هوشمند مجهز به NFC دارید نیز می‌توانید به سادگی بدنه‌ی آن را به آرامی به دوربین بزنید (اصطلاحا Tap کنید) تا عمل Pair شدن انجام شود.
هرچند که 750D و 760D عملکرد بهتری در فوکوس خودکار به هنگام فیلم‌برداری نسبت به مدل‌های پیشین دارند، ولی کیفیت و امکانات فیلم‌برداری آن‌ها ‌در مقایسه با 700D هیچ تفاوتی نکرده است. همان 1080p با سرعت 30 فریم بر ثانیه. خیلی دوست داشتیم مثل دوربین 7D Mark II می‌توانستیم فیلم برداری 1080p با سرعت 60 فریم بر ثانیه را بر روی این دوربین هم ببینیم. حتی سرعت عکاسی پیاپی نیز در این دوربین‌ها نسبت به مدل پیشین تغییر نکرده است. هرچند در این دو دوربین از پردازنده‌ی DiGiC 6 استفاده شده، ولی همچنان آن‌هانیز می‌توانند با سرعت 5 فریم بر ثانیه عکاسی پیاپی را انجام دهند.
 

درباره‌ی همه چیز صحبت کردیم جز تفاوت 750D با 760D. نکته‌ای که خیلی واضح به‌نظر می‌رسد، تفاوت قیمتی آن‌ها است. بدنه‌ی 750D (بدون لنز) حدود 750 دلار و بدنه‌ی 760D حدود 850 دلار قیمت دارد. این اختلاف 100 دلاری فقط برای پنج ویژگی اضافی است که در 760D وجود دارد.
1. نمایشگر تک رنگ بالای دوربین (همانند آن چه در DSLR های بالا رده می‌بینیم)
2. سنسور تشخیص نزدیک شدن چشم به چشمی دوربین
3. دایل (Dial) قسمت پشتی دوربین
4. مود فوکوس خودکار Servo در Live view
5. توانایی فیلم‌برداری HDR
به‌جز این‌ها تفاوت دیگری میان این دو دوربین وجود ندارد. با این حال همین ویژگی‌ها منجر به یک سری تفاوت در تغییر ظاهری این دوربین‌ها شده است. برای مثال مود دایل (Mode Dial) در 760D به قسمت سمت چپ و بالای بدنه منتقل شده است و دارای دکمه‌ی مرکزی قفل است. بعلاوه‌ی اینکه به‌طور کلی این دوربین اندکی از خواهر دوقلوی‌اش بلند قدتر است.

به‌طور کلی باید گفت که 750D و 760D تغییراتی بزرگ نسبت به 700D به حساب می‌آیند. به‌خصوص اینکه خود 700D تقریبا تفاوتی با 650D نداشت و عملا 2 سال بود که در DSLR های سطح مبتدی کانن (به جز سری 1000) تغییری نمی‌دیدیم. نمی‌دانیم که آیا لزومی داشت کانن مدل‌هایی دوقلو را معرفی کند یا خیر. به هر صورت نمایشگر تک رنگ بالای دوربین پدیده‌ی مبارکی است، سنسور تشخیص نزدیکی چشم بد نیست و دایل قسمت پشتی هم کارآمد است؛ ولی ممکن است ارزش پرداخت 100 دلار هزینه‌ی بیش‌تر را نداشته باشند. احتمالا کانن قصد داشته کاربران این دو دوربین را به دو بخش کاربران حرفه‌ای‌تر و کاربران کم تجربه‌تر تقسیم کند. شاید هم 760D یک آزمون به‌حساب می‌آید. تقریبا 100D این حالت را داشت و درست در هنگام معرفی 700D به عنوان کوچک‌ترین DSLR دنیا معرفی شد. با این حال الان خبری از مدل بعدی آن نیست. ممکن است یک سال دیگر، مدل بعدی 760D معرفی نشود.
کانن 750D و 760D کاملا پر امکانات و همه چیز تمام هستند؛ به نوعی حتی پیشرفته‌تر از نیکون D5500. با این حال چند نکته‌ی نا امید‌کننده‌ی آن‌ها در دل‌مان می‌ماند. یکی همان شارژدهی بسیار کم باتری این دو دوربین نسبت به D5500 است و دیگر اینکه D5500 دوربین کاملا کوچک‌تر و سبک‌تری در مقایسه با این دو است. نمی‌دانیم شاید کانن اصلا اعتقادی به کوچک‌تر و سبک‌تر کردن این دوربین‌ها نداشته است. بعلاوه‌ی اینکه هرچند کانن بالاخره متقاعد شده که قابلیت عکاسی تایم لپس بدون نیاز به ریموت کنترل را در دوربین‌های خود قرار دهد (آن را در دوربین‌های 5Ds و 5DsR به کار برده) ولی خبری از آن بر روی 750D و 760D نیست. این در حالی است که رقیب این دو یعنی D5500 این قابلیت را دارد. به هر حال 750D و 760D بهترین DSLR های سطح مبتدی کانن هستند و رقابتی کاملا دوشا دوش با D5500 دارند.