اغلب کمپانی‌های تولیدکننده‌ی پردازنده در مورد قابلیت‌ها و قدرت محصولات خود اغراق می‌کنند. شاید بهترین شاهد چنین ادعایی را باید نتایج بنچمارک‌هایی عنوان کرد که عملکردی فراتر از قابلیت پردازنده برای فعالیت در حالت نرمال را نمایش می‌دهند. ارائه‌ی دادخواستی به دادگاه در شکایت از ای‌ام‌دی نشان از این دارد که این کمپانی در تعداد پردازنده‌های مبتنی بر Bulldozar اطلاعات نادرستی را در اختیار کاربران قرار داده است. برای مثال ای‌ام‌دی به این موضوع اشاره کرده که پردازنده‌هایش از وجود ۸ هسته‌ی پردازشی استفاده می‌کنند، در حالی که تعداد واقعی هسته‌های مورد استفاده در این پردازنده‌ها چهار عدد است. در واقع هیچ یک از هسته‌هایی که AMD از آن‌ها صحبت می‌کند، نمی‌توانند بصورت مستقل به پردازش دستورات پرداخته و در واقع باید با ماژول دیگری ترکیب شده و به پردازش اطلاعات بپردازند، از این‌رو می‌توان به روشنی دید که پردازندهی ۸ هسته‌ای ادعا شده توسط AMD در واقع دارای ۴ هسته است. در نتیجه می‌توان چنین نتیجه گرفت افرادی که به دنبال بهره‌گیری از عملکرد یک پردازندهی ۸ هسته‌ای بودند، با خرید محصولات ای‌ام‌دی، به نوعی متضرر شده‌اند.
ای‌ام‌دی در این خصوص اظهار نظر خاصی نکرده، اما استفاده از معماری ماژولار را کنار گذاشته است. معماری نسل بعدی ای‌ام‌دی که با نام ذن شناخته می‌شود، مبتنی بر پردازش تردهای همزمان در هر هسته‌ی پردازشی است که می‌توان آن را به عنوان یک هسته‌ی مستقل معرفی کرد. یقینا بهره‌گیری از این معماری می‌تواند باعث طراحی پردازنده‌های قوی‌تر و بهتری شود، اما مساله اینجا است که شاید ای‌ام‌دی هزینه‌ی سنگینی را بابت اشتباه بازاریابی خود پرداخت کند. باید دید که نتیجه‌ی دادگاه به کجا ختم خواهد شد؟ آیا ای‌ام‌دی مجبور خواهد شد تا به خریداران این پردازنده‌ها غرامت پرداخت کند؟
نظرات