با استفاده از تکنیک ارایه شده توسط این تیم می‌توان بافت قلب را با استفاده از مواد سلولی خود بیمار تولید کرد، به این ترتیب دیگر نیازی نیست که برای انجام عمل پیوند قلب یک اهداکننده با ویژگی‌های مطابق با بیمار پیدا کرد، علاوه بر این احتمال رد شدن قلب پیوندی به واسطه سیستم ایمنی بدن نیز بسیار کاهش پیدا می‌کند.
رشد یک قلب کامل از سلول‌ها به این سادگی‌ها ممکن نیست. ارگان‌ها برای شکل بخشیدن به سلول‌ها به یک چارچوب نیاز دارند. در حالت عادی این چارچوب که ماتریکس برون یاخته ای سلولی نامیده می‌شود، با استفاده از پروتئین‌های ترشح شده توسط سلول‌ها تولید می‌شود. به گفته Jacques Guyette، یکی از محققان ارشد این مطالعه، تولید بافت قلبی کاربردی با چالش‌های متعددی همراه است. این چالش‌ها عبارت اند از ارایه یک چارچوب ساختاری که می تواند از عملکرد قلب پشتیبانی کند، ارایه مبنعی از سلولهای قلبی تخصصی و یک محیط حمایتی که سلول‌ها بتوانند در آن دوباره چارچوب را تکثیر کنند و درنتیجه بتوانند بافت بالغی را شکل دهند که قابلیت ارایه عملکرد‌های پیچیده قلبی را داشته باشد.
رشد این ماتریکس برون یاخته‌ای به زمان زیای نیاز دارد، به همین دلیل این تیم از 37 قلب اهدا شده در بانک ارگان New England استفاده کرده است. این قلب‌ها برای پیوند قلب به یک انسان دیگر نامناسب شناخته شده بودند. این محققان تمامی سلولهای زنده را از این قلب‌ها خارج کرده و به این ترتیب برای ماده سلولی جدید خود، یک چارچوب خنثی در اختیار داشتند.
نظرات